Inmiddels heb ik er alweer zes stage weken opzitten en ben ik begonnen aan mijn zevende stageweek. En ondanks dat ik door al mijn collega’s wordt opgenomen als een echte werknemer, voel ik mij nog steeds af en toe een echte stagiaire. Hoe logisch dat ook is, de vele, nieuwe, maar vooral interessante informatie zorgen ervoor dat de tijd voorbij vliegt.

’t Kabouterhuis, een medisch orthopedagogisch centrum voor kinderen van 0 t/m 7 jaar oud met ontwikkelingsproblemen, biedt mij de mogelijkheid om bij verschillende disciplines mee te kijken en vooral van iedereen te kunnen leren. De in mijn ogen bijzondere kinderen die hier komen, zijn dan ook allemaal speciaal op hun eigen manier. Ik vind het heerlijk om gewoon een momentje naar hen te kijken en na te gaan wat zij nu eigenlijk precies doen. Wat doet een kind precies? Waarom doet hij/zij dat? Hoe maakt een kind contact? Hoe kan ik een contact moment creëren? Waar liggen de interesses van het kind?

De reden waarom ik het werken met deze doelgroep dan ook zo leuk vind, is omdat wij als volwassenen heel veel van kinderen kunnen leren. Ik vind het een uitdaging om van alle bovenstaande vragen antwoorden te krijgen om uiteindelijk weer een succeservaring te creëren. De doelgroep waarmee ik werk, ligt qua ontwikkeling vaak ruim achter op de ontwikkeling van een gemiddeld kind, des te meer reden voor mij om met een grote glimlach door de groep te lopen als ik iemand bijvoorbeeld ineens een nieuw woord hoor zeggen. Iedere kleine ontwikkeling is er één en ik kan daar dan ook echt mijn geluksmomentjes uit halen.

Daar waar ik normaal alleen maar door raas, laten deze kinderen mij inzien dat je soms kleine stappen moet maken om het grotere doel die je voor ogen hebt uiteindelijk te behalen. Genieten van de kleine dingen, genieten van elke stap die je maakt en deze dan ook met groot gejuich vieren. Ik geniet dan ook met volle teugen van mijn stage en ik kan niet wachten tot ik alles onder de knie heb.

Liefs,

Chantal